Κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, δέχομαι διάφορα ερωτήματα από τους γονείς: Πότε το παιδί μου θα είναι έτοιμο να δώσει lower ή αφού πήρε το lower πότε θα τελειώσει γρήγορα και με το proficiency κ.τ.λ. Το άγχος των γονιών είναι απόλυτα κατανοητό αφού επιθυμούν να δουν στην πράξη τι έχουν μάθει πραγματικά τα παιδιά τους. Παράλληλα, το κόστος των Αγγλικών μαθημάτων κάθε χρόνο είναι μια πρόσθετη, οικονομική επιβάρυνση στα τόσα έξοδα που χρειάζεται να καλύψουν οι σύγχρονοι γονείς. Ας δούμε όμως τι συμβαίνει πραγματικά με αυτό το άγχος απόκτησης πτυχίων και πώς μπορούμε να το διαχειριστούμε καλύτερα.
Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να σκεφτούμε είναι σε τι γλωσσικό στάδιο βρίσκονται οι μαθητές, ανεξάρτητα από την ηλικία τους. Με άλλα λόγια, κατά πόσο έχουν αναπτυχθεί οι γλωσσικές δεξιότητες (listening, reading, speaking, writing) ώστε οι μαθητές να είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις των εξετάσεων. Η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας χρειάζεται χρόνο και η γνώση δεν αφομοιώνεται με τον ίδιο ρυθμό σε όλα τα παιδιά.
Επίσης, είναι πολύ βασικό να μην συγκρίνουμε τα παιδιά μας με άλλα παιδιά. Είναι συχνές οι συζητήσεις μεταξύ γονέων στις οποίες κάποιοι γονείς μιλούν για τις επιδόσεις των παιδιών τους και ότι τα παιδιά τους με πόση ευκολία πήραν το lower ή οποιοδήποτε άλλο πτυχίο. Αυτό έχει πολλές φορές σαν αποτέλεσμα να δημιουργείται άγχος σε άλλους γονείς και κατ’ επέκταση στους μαθητές που δεν έχουν καταφέρει ακόμα να αποκτήσουν τα πτυχία τους. Άρα, σέβομαι το παιδί μου σημαίνει ότι κατανοώ τις ανάγκες του και ότι εκείνο μαθαίνει με διαφορετικό τρόπο.
Από την εμπειρία μου, έχω καταλάβει ότι όσο οι μαθητές έρχονται σε επαφή με τη γλώσσα μέσα από διαφορετικούς τρόπους, τόσο καλύτερα την μαθαίνουν. Για παράδειγμα, να διαβάσουν βιβλία, άρθρα, να δουν ταινίες, να χρησιμοποιήσουν το διαδίκτυο που προσφέρει άπειρες δυνατότητες στο να βρουν τρόπους να εξασκήσουν την Αγγλική γλώσσα αντί απλά να τελειώσουν επιδερμικά μια σειρά βιβλίων για να πάρουν απλά το lower.
Τέλος, κάτι πολύ ουσιώδες που χρειάζεται να κρατήσουν οι γονείς είναι ότι το proficiency έχει ένα πολύ μεγάλο βαθμό δυσκολίας σε σύγκριση με το lower. Απαιτείται ένα πιο πλούσιο λεξιλόγιο και ο γραπτός και προφορικός λόγος γίνονται αρκετά πιο σύνθετοι. Κενά που μπορεί να υπάρχουν στη γλώσσα, ακόμα κι αν ο μαθητής έχει αποκτήσει το lower, είναι σίγουρο ότι θα χρειαστεί να τα καλύψει για να μπορεί να προχωρήσει σωστά. Η θεματολογία του proficiency απαιτεί και ευρύτερες γνώσεις για τον κόσμο οπότε είναι σίγουρο ότι ένας μαθητής μικρός ηλικιακά θα δυσκολευτεί να απαντήσει σε τέτοια θέματα. Συνεπώς, ένας μεγαλύτερος και πιο ώριμος μαθητής θα είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του proficiency.
Κλείνοντας το συγκεκριμένο άρθρο, θα συμβούλευα τους γονείς να αξιολογήσουν την πρόοδο των παιδιών τους στο τέλος κάθε χρονιάς με ένα διαφορετικό τρόπο. Έμαθε το παιδί μου περισσότερο λεξιλόγιο; Φέτος το καλοκαίρι μπόρεσε να μιλήσει σε τουρίστες ή κατάφερε να μην με χρειάζεται και να είναι πιο ανεξάρτητο όταν μελετά; Αυτά τα απλά πράγματα είναι απτές αποδείξεις ότι το παιδί μου δεν μένει στάσιμο και εξελίσσεται. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να δίνουμε χρόνο, να ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας, να επιλέξουμε τον κατάλληλο εκπαιδευτικό είτε για δια ζώσης είτε για διαδικτυακά μαθήματα και όλα μπορούν να γίνουν στην ώρα τους.
